เถรตรง

ใครก็ไม่รู้ ที่กล่าวคำคมว่า!! นักการเมืองจะต้องพูด!!ดำเป็นขาว พูดขาวให้้เป็นดำ!!!!
                 ถ้าลงเป็นแบบนี้      มะกอกสามตะกร้าก็ปาไม่ถูก   ตอนหาเสียงพูดว่าข้าไม่เอากะเอ็ง  เพราะเองเป็นเผด็จการ   ครั้นเลือกตั้งเสร็จ   กลับไปอี๋อ๋อออเซาะกันเสียแล้ว   ชาวบ้านก็เลยเง็ง ชักจะเหม็นเบื่อ    ไม่แต่เมืองไทยหรอกที่เป็นแบบนี้  ที่เยอรมันก็เป็นเหมือนกัน   กล่าวคือ  ผู้คนกำลังเหม็นเบื่อนักการเมืองอาชีพ    พวกนี้มีเงินถุงเงินถังอุดหนุน   ไม่รู้ได้มาแต่ไหน   แต่ละคนรวยจนพุงกาง  แต่งตัวสวยสุดหล่อ  พูดจาดี  ขยันกล่าวสุนทรพจน์  และขยันออก ที.วี. ถามอะไรตอบได้หมด  
เก่งที่ซู้ด!!!!!!

                         
ชาวบ้านเยอรมันเลยชักเซ็ง  เพราะนักการเมืองเขี้ยวลากดินเหล่านี้ทำให้ประเทศเยอรมันเต็มไปด้วยมลภาวะ  แถมยังเอาขีปนาวุธมหาภัยของอเมริกามาตั้งไว้ในเยอรมันเสียด้วย พวกหนุ่มสาวเยอรมันทนไม่ไหวจึงชุมนุมประท้วงนิวเคลียร์และขีปนาวุธกันใหญ่ เรียกชื่อกลุ่มของตนว่าพวกกรีนส์   คือพวกเขียว
                       
 เพราะพวกนี้รักต้นไม้    ใครจะตัดต้นไม้   ถางป่าเพื่อเอาที่่ไปทำสนามบินจะไม่ยอมเป็นอันขาด   นโยบายข้อแรกจึงมุ่งอนุรักษ์ธรรมชาติ   รักความเขียวของต้นไม้  นโยบายข้อต่อไำป  คือ  แอนตี้ขีปนาวุธร้ายแรงของอเมริกัน    เกี่ยวกับแรงงาน    พวกเขียวมีหลักว่าจะต้องสร้างงานให้มากขึ้น  เพื่อแก้ปัญหาคนว่างงาน

วิธีสร้างงานทำอย่างไร ? พวกนี้้บอกว่าให้ลดเวลาทำงานของกรรมกรลง   เมื่่อเป็นเช่นนี้้้ทางโรงงานก็จะต้องรับคนงานเพิ่ม

พวกเขียวเหล่านี้ ทีแรกก็ออกมาอาละวาดเยิ้ว ๆ อยู่ข้างถนน  พูดจาไม่ค่อยเข้าหูคน  เป็นพวกเถรตรง  ไม่ชอบอะไรก็ด่าแม่งเลยเพราะไม่เคยหวังตำแหน่งหรือลาภสการอันใด

ชาวบ้านเชึยร์กันใหญ่  เลยเลือกเข้าไปนั่งในสภาท้องถิ่นลองดูก่อนหกเจ็ดคน  เอาเข้าไปเป็นฝ่ายค้านปรากฏว่าได้ผล  เพราะพวกกรีนส์หรือพวกเขียวเป็นพวกเถรตรง   ชนดะไม่กลัวใครเลย  ใครจะใหญ่มาจากไหน     มีปลอกคอยังไงไม่สนใจ    ประชาชนเลยชักจะชอบ

ในการเลือกตั้งทั่วประเทศ   จึงรบเร้าให้พวกกรินส์ได้รับเลือกเข้าสู่สภาใหญ่ของประเทศถึง ๒๗ คน  ตะลึงกันไปหมดทั่วยุโรป  พวกกรีนส์นุ่งกางเกงยีนส์เข้าสภาหน้าตาเฉย  แถมใส่รองเท้ากีฬาเข้าไปด้วยทำเอา "สภาอันทรงเกียรติ" มัวหมองไปเยอะ  แต่ท่านสมาชิกผู้มีเกียรติประเภทเขี้ยวลากดินทั้งหลายก็พูดไม่ออก   เพราะพวกกรีนส์ไม่ได้ทำอะไรผิดกฏหมายหรือผิดระเบียบของสภา

พวกกรีนส์ได้ชี้ให้เห็นว่า   เกียรติของสภาไม่ได้อยู่ที่เกือกหรือเสื้อนอกตัวละพัน   เพราะพวกกรีนส์ไม่ยอมใส่เสื้อนอก  ที่ไม่ยอมใส่  ก็เพราะไม่มีนี่หว่า    พวกกรีนส์บอกกับนักข่าวว่า "เกียรติอยู่ที่อุดมคตินะผมว่า..............เกียรติมิได้อยู่ที่เกือกหรอก   เกือกคู่นี้ผมมีอยู่แล้วก็เลยใส่มา  ไม่มีเงินจะไปซื้อคู่ใหม่  ท่านรัฐมนตรีท่านใส่เกือกกันคู่ละสามพันผมว่าบ้านะ........หรือคุณว่าไง ?"

พวกนี้้เป็นพวกเถรตรง   พูดภาษาดอกไม้หวานหูไม่เป็นชอบงพูดทื่่อ ๆ    แถมยังขู่เสียด้วยว่า  "คอยดูสิ...ถ้าสภางุมงิบทำอะไรหรือมีข้อตกลงอะไรไม่ชอบมาพากล  เราจะเอามาแฉให้หมดราษฎรเขามีสิทธิที่รับทราบ"  แสดงว่าสภาเยอรมันคงจะมีอะไร "ปิดบัง"  ราษฎรไว้เยอะ  พวกสมาชิกเก่าที่เป็นนักการเมืองอาชีพคร่ำหวอดถึงกับเสนอว่า  กรรมาธิการสภาบางคณะเช่นกรรมาธิการทหารไม่ควรให้พวกกรีนส์เข้าไปวุ่นด้วย  


เมื่่อประเดิมเริ่่มแรกที่่่่ออกมาร้องปาว ๆ กันอยู่กลางถนนนั้นก็มีสมาชิกไม่กี่สิบคน   เผลอแพล็บเดียวเพิ่มขึ้นเป็นร้อย ตอนนี้ได้ยินว่าสมาชิกขึ้นไปถึงสามหมื่นแล้ว   อายุเฉลี่ยของสมาชิกอยู่ในระหว่าง ๒๕-๓๕ ปีบางคนอายุตั้ง ๗๐ ปีแล้วยังกะเย้อกะแหย่งมาขอเป็นสมาชิกด้วย  อ้างว่า "เด็กพวกนี้มันเจี๊ยวสนุกดีว่ะ" ได้ยินว่าร้อยละ  ๓๐ ของสมาชิกเป็นผู้หญิง   และหัวหน้าใหญ่คนหนึ่งที่ได้รับเลือกตั้งเข้าไปนั้งในสภาแห่งชาติที่กรุงบอนน์นั้นก็เป็นผู้หญิง      เธอชื่อเภตรา  เค็ลลี่  เธอบอกว่า  "เรามิได้ต่อต้านอเมริกาแต่เราต่อตานสงคราม........อย่ามาหาว่าเราเป็นซ้าย   ไม่ใช่ขวา......เราเป็นพวกเดินหน้า"


พวกนี้้คงจะดูหนังเรื่่อง  "คานธี"   กันคนละหลายรอบเพราะย้ำหนักหนาว่า  "ยุทธวิธีของเราคือไม่ใช้ความรุนแรงในการต่อสู้ทั้งปวง  เราอาจถ่มน้ำลายรดตำรวจที่มาผลักอกเรา แต่เราจะไม่ยิงเขาหรือแทงเขาเป็นอันขาด......เรายอมติดคุกเพื่ออุดมคติของเรา  ถ้าหากมันจำเป็น   และเราวิ่งหนีไม่ทัน  พวกกรีนส์ส่วนใหญ่ที่ได้รับเลือกเป็น ส.ส.   นั้นมีการศึกษาดี  บางคนเป็นครู   เป็นนักหนังสือพิมพ์  คนหนึ่งเป็นนายพลในกองทัพบก    อีกสองคนเป็นอาจารย์มหาลัย   มีอยู่คนเดียวเท่านั้นที่เป็นกรรมกร........ขายแรงงานจริง ๆ เลย  เขาบอกด้วยความภูมิใจว่า "ผมเป็นช่างก่ออิฐแต่ผมสนใจปัญหาสังคมนะ"

ช่างกออิฐคนนี้  พอเข้าประชุมสภาได้สองนัดก็ออกมาแสดงความรู้สึกว่า " ผมคิดว่าพวกเราคงทำอะไรไม่ได้ในสภาเพราะต้องประธานชี้    จึงพูดได้......เราจะต่อต้านนิวเคลียร์ต่อไป  แต่ผมรู้สึกว่าเราจะต้องออกมาตั้งวงตะโกนกันนอกสภาอย่างเก่า "   

ธรรมดาของสภาเปิดมักมีเหตุการณ์แปลก ๆ  ในเมืองไทยเมื่่อเปิดสภาเปิดคราวหลังสุดนี้ก็มีเสียงกะโกนบอกว่า  รัฐมนตรีท่านหนึ่งตั้งคนล้มละลายไปเป็นเลขา ฯ (เหตุการณ์นี้เกิดขึ้้้้้นมาเกือบ ๓๐ ปีแล้วนะครับ)  ท่านรัฐมนตรีท่านก็ดีท่านบอกว่า  "งั้นเรอะ....ผมก็เปลี่ยนใหม่ได้.........ผมจะไปรู้เรอะ ไม่มีใครแขวนป้ายไว้นี่ว่า เขาเป็นคนล้มละลาย"

ที่เยอรมันก็มีเรื่องคล้าย ๆ กัน     คือพวกกรีนส์ได้เข้าสภา ๒๗ คน   ก็มีพวกที่ไม่ชอบหน้าไปคุ้ยประวัติมาแฉโพยว่าสมาชิกกรีนส์คนหนึ่งชื่อ  เวอร์เนอร์     โวเกิล  อายุ  ๗๕ ปีนั้นในอดีตเคยเป็นสมาชิกพรรคนาซี    อีตาคนนี้แกก็ย่อมลาออกทันทีแกบอกว่า
"ถ้าผมอยู่ในวันเปิดสภา   ผมก็จะต้องทำหน้าที่เป็นประธานสภาชั่วคราวก่อนจะเริ่มเลือกประธานตัวจริง   เพราะผมเป็นคนมีอาวุโสที่สุดในสภา   ผมลาออกให้เห็นเป็นตัวอย่าง  เผื่อบางทีจะทำให้พวกอดีตนาซีที่ยังหน้าด่านรับราชการอยู่จะได้รู้สึกละอายแก่ใจบ้าง"


ฝ่าย ส.ส. หญิง  เภตรา  เค็ลลี่  หัวหน้าของพวกกรีนส์พอเข้าสภา   ก็เจอปัญหาเหมือนกัน   คือห้องน้ำสภา "หญิง"  ปรากฏคนแน่นเหลือเกิน   แต่ละคนใช้เวลาในนั้นกันนาน ๆ เพราะบรรจงแต่งแต้มตรงโน้นตรงนี้   มองแล้วมองอีกกว่าจะเสร็จ   คุณเภตราแกรำคาญเต็มแก  ต้องตะโกนว่า "ขอไปเอาสบู่ล้างมือหน่อย!"  พวกที่กำลังกะตุ้งกะติ้งแต่งหน้าแต่คิ้วแต่งปากจึงย่อมแหวกทางให้  แต่ปัญหาที่หนักกว่านั้นคือ  มีชาวบ้านโทรเลขไปแสดงความยินดี  และเขียนจดหมายไปให้กำลังใจกว่า  ๒๐๐  ฉบับเธอนั่งตอบจนตีสามก็ยังไม่เสร็จ   รู้สึกว่าจะไม่ไหว   รุ่งขึ้นจึงมาบอกพรรคพวกว่า  ขออนุญาตจ้างเลขา ฯ สักคน   แทนที่พรรคพวกจะเห็นใจ  กลับพูดเยาะ ๆ ว่า

"โอ้โฮ ! เดี๋ยวนี้จะต้องมีเลขาแล้วเรอะ......งานคงท่วมไหล่เลยนิ....."  แล้วก็ไปแอบนินทากันลับหลังว่า
"พอได้เข้าสภาก็ชักเจ้ายศเจ้าอย่าง......ฮิ.......ฮิ......ทำยังเป็นเลดี้ไดขึ้้้้นมาเชียว"  พวก "ลัดดาซุบซิบ"
แอบไปได้ยินก็เอามาตั้้้งฉายาว่าเธอคือ......เลดีไดแห่งพรรคเขียว
 ทำท่าจะเสียคนเอา !!!!!!!!!!   การเล่นการเมืองก็เป็นอย่างนี้เถรตรงนักก็ถูกเขาตุ๋น      กลมกลิ้งนักก็กลายเป็นพ่อปลาไหล.........ไม่พูดอะไรเสียเลยดีกว่า    ก็ยังจะว่าเป็น   "พระเตมีย์ใบ้" อีกแน่ะ !!!!!!


Chanpa