ขอทานบรรดาศักดิ์
นั่งขอทานที่ผ่านฟ้าท่าจะแย่ สายตาแลหาใครก็ไม่เห็น
โยกย้ายมาพระโขนงสี่โมงเย็น แสนลำเค็ญเย็นนั้นได้พันเดียว
นั่งขอที่สะพานใหม่ได้พันห้า รีบย้ายมาบ้านหม้อใจห่อเหี่ยว
หาเงินผ่อนรถเบ๊นซ์ตัวเป็นเกลียว พอโฉบเฉี่ยวเกี้ยวสาวตามเล้าจน์บาร์
แอร์พัดลมวีดีโอโทรทัศน์ ยังต้องผลัดต้องผ่อนนอนผวา
แต่ตู้เย็นต้องผ่อนส่งตรงเวลา กลัวเสียหน้าเครดิตไม่ผิดวัน
ไปลาดหญ้าคลองสานพาลแหนงหน่าย เที่ยงถึงบ่ายได้หมื่นห้าพาไหวหวั่น
คนแออัดตัดสินใจไปตรอกจันทน์ ได้เก้าพันฉันละกลุ้มร้อนรุ่มใจ
มาขอที่บางนาพาหมองหม่น ย้ายอีกหนมุ่งตรงวงเวียนใหญ่
แถวสำเหร่ดาวคะนองก็ลองไป สำโรงใต้ปากน้ำก็ย่ำมา
เฉลิมกรุงเฉลิมไทยไปมาแล้ว บางปะแก้วบางปะกอกเคยออกหา
วันละหมื่นน้อยไปต้องไคลคลา ย้ายวิกมาขอทานย่านโยธิน
บางลำพูอยู่ที่นั่นสองวันกว่า ได้แสนห้าพาให้ใจถวิล
จำต้องโยกย้ายมาหน้าวัดอินทร์ ไม่พอกินพอใช้ทำไงดี
เพราะผ่อนส่งหลายอย่างช่างลำบาก ทนทุกข์ยากตรากตรำช้ำเหลือที่
เบ๊นซสองคันออกใหม่ไม่ถึงปี ก็เริ่มมีปัญหามาก่อกวน
มีเมียหลวงเมียน้อยตั้งร้อยกว่า ต่างก็มาหาทุกวันให้ปั่นป่วน
ทั้งพ่อตาแม่ยายมาเป็นพรวน ลูกอ้อนชวนไปเที่ยวอยู่ทุกวัน
เช้าบ่ายค่ำขอทานพาลจะกลุ้ม เดินเหงื่อชุ่มสองมือคอยถือขัน
อยู่คลองกุ่มกลุ้มใจไปคลองตัน ขอที่นั่นได้หมื่นห้าน่ากลุ้มใจ
บางกะปิหัวหมากฝากความหวัง ก็กลับพังจนต้องลองดูใหม่
ล้วนล้มเหลวแทบบ้าต้องคลาไคล สู่บางไผ่บางดังย่านฝั่งธนฯ
เที่ยวตะเวนขอทานในยานนี้ ก็ไม่ดีจึงคลาไคลไปอีกหน
ทั่วบางมดบางขุนเทียนเดินเวียนวน ทั้งเมืองนนท์ปากเกร็ดเช็ดน้ำตา
เพราะผู้คนเดินผ่านพลีทานให้ นับรวมได้ทั้งวันแค่พันห้า
แต่รายจ่ายเดือนนี้ที่ทราบมา รวมทั้งค่าคนงานเก้าล้านปลาย
โอ้ชีวิตคิดไฉนใครลิขิต นั่งปากมิดมืองอก็แนงหน่าย
เป็นขอทานบรรดาศักดิ์ชักวุ่นวาย ทนอับอายเพื่อนพ้องมองดูแคลน
กิจการค้าขายหลายสิบอย่าง ทั้งปลาย่างปลาร้าราคาแสน
ชื่อเสียงดังอื้ออึงถึงต่างแดน ฉัน "สะแหลน" ขอทานในบ้านเรา
มีรถทัวร์ส่วนตัวใช่ยามไปเที่ยว หมู่บ้านเงี้ยวมีรีสอร์ทบนยอดเขา
บังกาโลชายทะเลเก๋ไม่เบา อยากจะเช่าตกลงปลงราคา
แต่ความกลุ้มสุมใจอยู่ไม่สร้าง หมดหนทางเช้าเย็นแทบเป็นบ้า
ประกอบกับโชคหนุนบุญนำพา จึงต้องมาขอทานเบิกบานใจ
บางคอแหลมยานนาวามาบางรัก เขาก็ตักเงินทองมากองให้
เยาวราชสี่พระยาพลับพลาไชย ก็เคยไปขออยู่ดูพิกล
แถวนางเลิ้งไปขอก็พลาดเป้า ต้องย้ายเข้าเขาดินสิ้นสับสน
ยิ่งเลวร้ายบ่ายค่ำต้องจำทน ตั้งหลายคนได้สิบบาทอนาถใจ
มาขอที่สามยานแทบคลานกลับ เอาขารับเขี้ยวหมาพาเสียวใส้
ฉีดวัคซินกันบ้าที่พญาไท ต้องงดไปขอทานนานหลายวัน
พอย่ำเหินเดินได้ไปหมอชิด เสาร์อาทิตย์ครั้งใดรับไม่อั้น
นึกถึงค่าใช้จ่ายอยากตายพลัน เพราะว่ามันไม่พอใช้ให้ร้อนรน
แถวยศเสเทเวศร์ไม่เข็ดหลาบ นึกถึงภาพหนหลังยังสับสน
สองชั่วโมงหมื่นเก้าเศร้าสุดทน ไม่พอปรนเปรอสาวตามเล้าจน์บาร์
เพชรบุรีตัดใหม่ไปอโศก เหงื่อออกโชกง่วงนอนร้อนเป็นบ้า
ยามงีบหลับกลับต้องฟื้นตื่นขึ้นมา รับเงินตราไม่ทันฉันแทบตาย
แถวดุสิตบางซื่อคือถิ่นเก่า เดินแวะเข้าสู่ซอยโชติสหาย
ทั้งกับแกล้มเหล้ายาฉันตาลาย ผลสุดท้ายเมาเหล้ายาฟุบคาวง
____________________________
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น