วันพฤหัสบดีที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

อ่านมาอย่างไรก็เขียนไปอย่างนั้น ( ที่ล้มเหลวก็เพราะล้มเลิก )



  ฝรั่งมีคำพูดว่า " หนทางแห่งชีวิตคนเราไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป " กวีไทยนำมาดัดแปลงว่า " ทางไปสู่เกียรติศักดิ์จักประดับดอกไม้ หอมหวนจิตไซร้บ่มี " เพราะฝรั่งถือเอาการโปรยกลีบดอกไม้นำทางว่าเป็นเครื่องหมายแห่งความเรียบร้อยราบรื่น  และรุ่งเรือง ที่จริงเอเชียเราโดยเฉพาะอินเดียก็มีธรรมเนียมโปรยดอกไม้นำทางอย่างเดียวกัน
   
   แต่แม้ชีวิตจะมิได้สดใสซาบซ่าหรูเริดเรียบร้อย  ราบรื่นและรุ่งเรืองไปหมด  คนที่อดทนต่อสู้จริงจัง  " จะแน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด "  " ไม่ท้อถอยคอยสร้างสิ่งที่ควร  ไม่เรรวนพะว้าพะวังคิดกังขา ไม่เคืองแค้นน้อยใจในโชคชะตา " ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นไป และรู้จักแปลงวิกฤติเป็นโอกาสเปลี่ยนภาระเป็นพลัง  นำความล้มเหลวมาเป็นบทเรียน นำเสียงเย้ยหยันมาเป็นลูกยุ  ในที่สุดความพากเพียรจะได้รับความภาคภูมิใจเป็นรางวัลจนสามารถประสบความสำเร็จ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่

   เคยได้ยินหลวงพี่พระพยอมท่านเอ็ดเอาไหมครับว่า " หมามันอดโซหรือผิดหวังอย่างไร ยังไม่คิดฆ่าตัวตายเลย "
                                                        อับราฮัม  ลินคอล์น

   คนอย่างอับราฮัม  ลินคอล์นนั้นท่านทราบไหมว่าก่อนจะมาเป็นประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาผู้ยิ่งใหญ่  จนก็แสนจน  ต้องเดินเท้าวันละหลายไมล์ไปกลับเพื่อเรียนหนังสือ และเวลาท่านยืมหนังสือจากห้องสมุด ห้องสมุดมีระเบียบว่าต้องนำมาส่งคืนภายในวันรุ่งขึ้น ท่านก็เดินอ่านจากห้องสมุดมาบ้านและรุ่งขึ้น  ถ้ายังอ่านไม่จบเล่มท่านก็เดินอ่านจากบ้านไปถึงโรงเรียนจบเล่มพอดีท่านมุมานะพยายามอย่างมาก  และคราวสมัคร ส.ส. ก็เคยสอบตกมาแล้วอย่างไม่เป็นท่า
                       
                         นายจอร์จ ดับเบิลยู บุช (George W. Bush) ประธานาธิบดีสหรัฐฯ

    ประธานาธิบดีจอร์จ  บุช (คนลูก) เคยสมัครเข้าเรียนกฏหมายที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด  แต่ถูกปฏิเสธจึงต้องไปเรียนบริหารแทน


                                                          มาริลีน  มอนโร
    
    หญิงสาววัยรุ่นที่ชื่อนอร์มา จีน เบอเกอร์ อยากเป็นนางแบบแต่ทำไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกผู้จัดการบริษัทบลูบุคโมเดลลิ่งเอเจนซี่เรียกไปดุว่า " ไม่เป็นเรื่อง  ไปเรียนพิมพ์ดีดแล้วหาผัวเสียเถอะ " แต่เธอก็กัดฟันทน  หนักเอาเบาสู้จนได้เป็นดาราภาพยนตร์ยิ่งใหญ่ของฮอลลีวูด  ถ้าเธอเชื่อเจ้าผู้จัดการคนนั้น  โลกจะไม่มีคนชื่อมาริลีน  มอนโร
         เอลวิส เพรสลีย์ ราชาแห่งร็อคแอนด์โรล นักร้องนักดนตรีที่โลกไม่ลืม

   หนุ่มคนหนึ่งอยากเป็นนักร้องจึงเลิกอาชีพขับรถบรรทุกไปสมัครร้องเพลง  ผู้จัดการบริษัทแผ่นเสียงฟังแล้วไล่ให้กลับไปขับรถบรรทุกตามเดิม  เจ้าหมอนั่นทั้งฝึกทั้งหัดต่อมาอีกหลายปีจนได้เป็น  เอลวิส  เพรสลีย์  ราชาเพลงร็อก


     นักกีฬาโรงเีรียนคนหนึ่งชอบเล่นบาสเกตบอลเป็นชีวิตจิตใจ  แต่เข้าทีมกับเพื่อนยาก เพราะไม่ค่อยยึดกติกาและอ่อนซ้อมไปหน่อย  หัวหน้าทีมเลยคัดออกจากทีมโรงเรียน  อีกหลายปีต่อมานักกีฬาผู้ล้มเหลวคนนั้นได้เป็นนักบาสเกตบอลที่ " รวย " ที่สุดในโลกชื่อไมเคิลจอร์แดน
                                                            ไมเคิลจอร์แดน
      
       บุรุษจีนร่างเล็กเคยยิ่งใหญ่แล้วกลับตกต่ำ  ถูกกลั่นแกล้งสารพัด  ลูกตาย  ชีวิตป่นปี้ แล้ววันหนึ่งศตรูย่อยยับไปหมดจนได้กลับมายิ่งใหญ่เป็นพญามังกร  เขาชื่อเติ่งเสี่ยวผิง 
                                                             เติ่งเสี่ยวผิง 

      ชีวิตของเนลสัน  แมนเดล่า แห่งแอฟริกาใต้ก็เช่นกัน  ติดคุกเกือบ 30 ปี  ครอบครัวแตกร้าวแต่แล้วก็ได้ขึ้นมาเป็นประธานาธิบดีและผู้นำที่โลกคารวะ


                                                            เนลสัน  แมนเดล่า


 เรื่องอะไรก็ไม่คลาสสิกเท่าเรื่องของคน 3 คนต่อไปนี้

        หนุ่มคนแรกสมัครเข้าเรียนบริหารธุรกิจที่ฮาร์วาร์  แต่ถูกปฏิเสธ  ภายหลังกัดฟันทน  ลงทุนด้วยเงิน 100 เหรีญจับโน่นทำนี่ซื่อมาขายไป  วันนี้มีเงินร่วมล้านล้านบาท  และรวยเป็นอันดับ 2 ของโลก เขาชื่อ  วอเรน  บัฟเฟตต์
                                                         วอเรน  บัฟเฟตต์

             หนุ่มคนที่สองจะทำอะไรก็ถูกสบประมาทว่าเป็นเด็ก  ลงทุนหลายอย่างก็ล้มเหลว  วันนี้มีเงินกว่าล้านสามแสนล้านบาท และรวยเป็นอันดับ 1 ของโลก เขาชื่อ บิล เกตส์  ผู้ก่อตั้งไมโครซอฟต์
                                                            บิล เกตส์
             
             หนุ่มคนที่สามเป็นเด็กกำพร้า  ว่าไปแล้วเหมื่อนเด็กที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า  มีกำเนิดที่ลึกลับ  เรียนอะไรก็ถูก  "ครูเชิญออก" เข้าเรียนที่สแตนฟอร์ดก็ไม่สำเร็จ  เลยล่าออกมาทำงานเอาดื้ด ๆ อย่างนั้นแหละ  จนกระทั้งตั้งบริษัทแอปเปิล ชื่อเสียงโดงดังร่ำรวยมหาศาล  เขาชื่อ  สตีฟ  จอบส์ 
                                                              สตีฟ  จอบส์ 

              คนไทยก็มี  คนเราชั่ว 7 ทีดี 7 หน  ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันไป  ดูอย่างสุนทรภู่  เวลาตกอับต้องลอยเรืออยู่ครวญว่า  " อนิจจาตัวเราก็เท่านี้  ยังไม่มีพสุธาจะอาศัย " ต่อมาชีวิตพุ่งขึ้นจนได้เป็นถึงพระสุนทรโวหาร เจ้ากรมพระอาลักษณ์วังหน้า วันนี้ยูเนสโกยกย่องเป็นบุคคลสำคัญของโลก 
                                                                      สุนทรภู่

              รัชการที่ 1 ครั้นเป็นพระยาอภัยรณฤทธิ์ ก็เคยจวนเจียนจะถูกประหาร  แต่ก็รอดมาจนได้เป็นพระเจ้าแผ่นดิน

                                                                 รัชการที่ 1
               รัชการที่ 4  ครั้นออกผนวชก็ถูกกลั่นแกล้งสารพัด  แต่ก็รอดพ้นมาได้ " ไพรีพินาศ "
สิ้นไปจนได้ครองราชย์
                                                               รัชการที่ 4

            นักการเมืองไทยหลายคนก็รอดปากเหยี่ยวปากกามาได้ชนิดชั่ว 7 ที่ดี 7 หน  ถ้าท้อแท้ก็แพ้ภัยตนเอง  อดทนและบากบั่นเข้าไว้ชะตาพลิกผันวันหนึ่งคงประสบความสำเร็จจนได้  ใครไม่รู้เขียนปลอบใจเอาไว้ดีว่า " ที่ล้มเหลวเพราะไปล้มเลิกเสียก่อนต่างหาก "


            พูดถึงเรื่องนี้แล้วต้องนึกถึงคนอย่างพระมหาชนก  ถ้าท่านไม่มีความเพียรอันบริสุทธิ์  เลิกล้มการว่ายน้ำเอาแต่ลอยคอปลงว่าเอาวะ ! ตายดีกว่า  ก็คงจมน้ำตายเปล่า ๆ !!!!!
                 


                                                                                                               สัมพันธ์ จันทร์ผา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น