การ์เด้นที่นิวยอร์คซิตี้เข้า แต่เป็นการพูดถึง มาริลิน มอนโร อีกด้านหนึ่ง ถ้าพูดถึงมาริลินคนจะนึกไปถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่เละเทะและแสนจะที่ไม่มีแก่นสารในชีวิต แต่มาริลินก็ยืนยันว่าตนนั้นก็มีหลักการในการดำเนินชีวิตบ้างเหมือนกัน แต่คนภายนอกไม่รู้เอง ความเป็นเซ็กส์บอมม์บดบังคุณสมบัติต่าง ๆ ของเธอไปจนหมดสิ้น
มาริลินเป็นคนง่าย ๆ ทำตัวตามสบาย เวลาไปเดินช้อบปิ้งจะแต่งตัวธรรมดาที่สุด ไม่แต่งหน้าเลยจนแฟน ๆ บางคนจำไม่ได้ เป็นคนที่ไม่หยิ่งเลย เช้า ๆ เจอคนเก็บขยะ คนส่งหนัวสือพิมพ์ คนส่งนมก็ทักท้ายอ่อนหวานดะไปหมด มาริลินให้เหตุผลว่าเป็นดาราไม่ควรหยิ่งไปไหนคนมองไปไหนคนทักกลับเป็นสิ่งที่ดีที่คนรู้จักเรา คนให้เกียรติเรา แสดงว่าเรามีความหมายสำหรับพวกเขา มาริลินจะอึดอัดใจมากกับพวกผู้อำนวยการสร้าง ผู้กำกับ หรือกับดาราด้วยกันที่มีอะไรแทนที่จะมาปรึกษาหารือปรับความเข้าใจกับตนเองกลับเอาเรื่องไปบ่นกับหนังสือพิมพ์ พวกนั้นก็เอาไปปูดกันกลายเป็นเรื่องใหญ่โตไป เธอเคยบ่นกลุ้มใจว่าเธออยู่ในความฝันของคนเกือบครึ้งโลก แต่ไม่มีใครยอมรับเธออย่าง "บุคคล" ทุกคนมองเธอเหมือนเป็น "สินค้า" กันหมด
ครั้งหนึ่งมาริลินขับรถไปส่งคนที่สนามบิน ขากลับได้แวะจอดรถหน้าโรงแรมแห่งหนึ่งที่กำลังฉายหนังเธออยู่ คนแน่นเชียว เธอมองดูรูปโป๊๊สเตอร์ของตนเองที่มีไฟวิ่งกระพริบอยู่รอบ ๆ และพยายามเตือนตัวเองว่า "จำไวนะ จำไว้นะ หลอนยังไม่ใช่ดารานะ มาริลีน" เพื่อเป็นข้อเตือนใจว่าไม่ให้หลงตัวเอง มาริลีนเคยถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้หญิงขี้ตื่นเต้นและประสาทอ่อน ๆ เธอยอมรับว่าเป็นความจริงแต่เหตุผลคือ นักแสดงไม่ใช่เครื่องจักร การขี้ตื่นเต้นและการรู้สำนึกอยู่ตลอดเวลา น่าจะทำให้เป็นนักแสดงที่ดีเพราะจะซึมซับและซึมซาบกับบทต่าง ๆ ที่ต้องเล่นเป็นอย่างดี
มาริลีนชอบ shut in คือขังตัวเองอยู่ในความเงียบ เหตุผลของเธอคือ บางครั้งปัญญาและความคิดที่ดี ๆ ของเราจะเกิดขึ้นเมื่อเราอยู่ในภาวะแห่งความสงบ ผู้คนโจมตีกันมากว่ามาริลีนไปถึงกองถ่ายสายตลอดเวลา เธอแก้ว่าสายเป็นบางเวลาเท่านั้นแต่คนเราพอเป็นนักแสดงนั้น สมมุติว่าสายครั้งเดียวคนก็เอาไปพูดกันไปสักร้อยครั้ง นักแสดงนั้นจะให้อยู่ในกฏเกณฑ์ของเวลาเป้ะ ๘ โมงครึ่งถึง ๔ โมงครึ่งไม่ได้ นักแสดงไม่ใช่สาวออฟฟิศ บางคนไปถึงกองถ่ายก่อนแต่ก็ยังไม่ได้ทำงานมัวแต่จับกลุ่มนินทากัน ในขณะที่มาริลีนมีความรู้สึกว่าตนนั้นไปสายหน่อย แต่พอไปถึงก็ลุยทำงานกัน
มาริลีนมีเพื่อนน้อยมากเพราะเธอบอกว่าการมีชื่อเสียงนั้นทำให้ทุกคนอยากเข้ามาเป็นเพื่อนกับเรา แต่ชื่อเสียงนั้นเป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ทำให้ชีวิตของเรามีความสุข แต่ไม่ใช่ทั้งหมดเพราะมันจะอยู่กับเราเพียงชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น ซึ่งถ้าดูให้ลึก ๆ ไปแล้วมันเป็นสิ่งที่จอมปลอมมากซึ่งมันจะเป็นประสบการณ์เพียงช่วงหนึ่งในชีวิตของเธอเท่านั้น แต่เธอจะไม่พยายามอยู่ติดกับมัน
มาริลีนโชคดีในบางเรื่องความมีโชคนั้นคือความมีเสน่ห์อย่างล้นเหลือ ใครเห็นมาริลีนตัวจริงจะดีใจแทบช็อคและจะชอบร้องอุทานออกมาว่า "Gee" จนคนจะเรียกว่ามีสจีอยู่แล้ว ปกติถ้าเราเป็นดาราผู้หญิงจะมีก็เพียงผู้ชายเท่านั้นที่ชอบ แต่มาริลีนนี้แม้กระทั่งผู้หญิงและเด็กตัวเล็ก ตัวน้อยก็คลังกันไปหมด เด็กผู้หญิงหลาย ๆ คนในยุคนั้นอยากเลียนแบบเป็นอย่างเธอ ไปย้อมผม ไปแต้มไฝ ไปแต่งตัวจนเหมือนเธอกันไปหมดทั้งเมือง
ปรัชญาในศาสนาอิสลามเคยสอนไว้ว่า "มนุษย์จะมีความแตกต่างกัน มีความไม่เท่าเทียมกันซึ่งเป็นกฏของธรรมชาติ การที่ให้มีความแตกต่างนั้นเพื่อทดสอบควานรับผิดชอบของคน คนที่ฐานะต่างกันจะถูกกำหนดหน้าที่ให้ต่างกัน" ในโลกนี้มีสีดำก็ต้องมีสีขาว มีความดีก็ต้องมีความชั่ว มีความสวยก็ต้องมีคนขี้เหร่ ผู้หญิงขี้เหร่จึงถือว่าเป็นไม้ประดับที่สำคัญซึ่งเกิดมาเพื่อเ้สริมให้คนสวยยิ่งดูสวยขึ้นไปใหญ.............!!!!!!!!!!!!
.jpg)
Chanpa
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น