เรื่องทุกเรื่องเป็นอดีตไปหมดแล้ว เกิดจากความจำ เกิดจากอารมณ์ขำ อ่านแล้วไม่เครียด อ่านแล้วขำลึก ๆ นึกขึ้นมาที่ไรก็เบิกบานทุกครั้ง
วันอาทิตย์ที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2555
เฉียดวรรณกรรม ( หัวอกเดียวกัน )
หัวอกเดียวกัน
ใส่เครื่องแบบท่วงที่น่าเกรงขาม สามขีดงามอร่ามช่างสดใส
ทั้งวงหน้าผุดผ่องดูยองใย ผมทรงใหม่งามรับกับหน้าตา
ขี่รถมาจอดไว้ข้างมุมตึก เข้าซอยลึกอีกนิดมองซ้ายขวา
เห็นผู้คนเดินขวักไขว่อยู่ไปมา ยืนรอท่าช้าก่อนไม่เข้าที
เหลียวซ้ายขวารอมาคราคนว่าง มั่วเคว้งคว้างนานไปไม่สุขี
มองซ้ายขวาอีกครั้งแน่ใจดี มิรอรีหายผลุบเข้าข้างใน
สักห้าร้อยได้ไหม "ไซโก้" นะ มิเอาหละเถ้าแก่บอกตามนิสัย
สักสี่ร้อยแล้วกันขอเป็นไร จะรีบไปธุระกับมารดา
เถ้าแก่มองหรี่ตาท่าครุ่นคิด เก่าไปนิดนาฬิกาน่ากังขา
ให้สามร้อยถ้าเอาก็บอกมา อย่ารอช้้าไปโน่นพิมพ์นิ้วมือ
ฉันอึดอัดฮึดฮัดชักโมโห ทำวางโตเต๊ะท่าเหมือนกระสือ
ขืนช้าไปใครเห็นเข้าเอาไปลือ ว่าฮื้อฮือครูเรานี่กระไร
ตัดสินใจทำตามเถ้าแก่บอก รีบออกนอกใจสั่นให้หวั่นไหว
ชนกับชายผู้หนึ่งซึ่งเข้าไป ตกกระใจครูใหญ่เราเอาเ้หมือนกัน
----------------------------------------
Chanpa
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น