เจ๊กหัวเราะ ๓
ผ่านสายตาท่านผู้อ่านไปสองท่าน คราวนี้มาถึงท่านที่สามในสมัยราชวงศ์ซ้อง รัชกาลพระเจ้าจินจงฮ่องเต้ เจ๊กท่านนี้เป็นขันที สังกัดราชสำนักฝ่ายใน แซ่ตัน ชื่อหลิม มีความซื่อสัตย์สุจริตไว้ใจได้
เมื่อพระเจ้าซ้องจินจงฮ่องเต้ เสด็จราชการสงคราม เล่าฮองเฮาเมียหลวงประสูติราชธิดา
ลีกุยฮุยเมียน้อยประสูติราชโอรส แล้วก็เกิดกการอิจฉามารศรีกันขึ้น ตามธรรมเนียมราชสำนักฮ่องเต้ เพราะเล่าฮ่องเฮาเมียหลวงเกรงว่า ต่อไปลูกเมียน้อยจะได้เป็นกษัตริย์ จึงคิดกำจัดเสียแต่ต้นมือ
ขันทีคนหนึ่งชื่อ ก่วยหวย (ถ้าเป็นหนังจีนกำลังภายในต้องออกเสียงว่า กั๊วหวาย หรือ กั๊วไหว ) ยอดกังฉินให้ความร่วมมือ ใช้แมวตายไปเปลี่ยนเอาราชโอรสให้นางกำนัลชื่อโขวหนึง
นำไปโยนบ่อ แต่นางโขวหนึงทำไม่ลง กลับมอบให้ตันหลิมขันทีพระเอกของเรา แอบไปฝากเจ้านายชั้นผู้ใหญ่เลี้ยงไว้
เรื่องเงียบไปยี่สิบกว่าปีเศษจนเปลี่ยนแผ่นดิน เป็นพระเจ้าซ้องยินจงฮ่องเต้ ( ซ้องจินเป็นเตี่ย ซ้องยินเป็นลูก อย่าสับสน) ความจึงปรากฏขึ้นโดย เปาบุ้นจิ้น ได้ข้อมูลมาใหม่และทูลพระเจ้าซ้องยินฮ่องเต้ ให้ทรงทราบ จึงเกิดการชำระคดีลึกลับนี้
กวยหวยขันทีจอมโหด ขณะนั้นอายุค่อนร้อยเข้าไปแล้ว มีตำแหน่งใหญ่โตในราชสำนักเป็นถึง "มหาขันที" ตกเป็นจำเลยในคดี แต่เจ๊กชราคนนี้ปากแข็งยืนยันว่าไม่รู้เรื่อง แม้จะถูกเฆี่ยนตีทรมานสาหัสก็ไม่ยอมรับ แถมยังพูดอวดดีว่า ถ้าพระยาเงี่ยบเล่าอ๋อง คือยมบาลถามจึงจะบอก
เมื่อจำเลยชี้ช่องทางดังนั้น การชำระคดีแบบในหนังไทยเรื่องภิภพมัจจุราชจึงเกิดขึ้น โดยพระเจ้าซ้องยินจงฮ่องเต้แต่องค์เป็น เงี่ยบล่ออ๋อง เปาบุ้นจิ้นปลอมเป็นนายทะเบียนเมืองนรก เป็นผู้ซักถามปรากฎว่าได้ผล กวยหวยยอมรับเป็นสัตย์เพราะกลัวกระทะทองแดง (เรื่องแบบนี้ใช้ในเมื่องไทยในปัจจุบันไม่ได้แน่ เพราะนัก (การเมือง)เลงใหญ่ไม่เกรงกลัวกฎหมายแต่เชื่อเถอะพวกนี้สดุดตีนตัวเองตายเองพวกอายุมาก ๆ กลัวแม้กระทั้งการนอนหลับ กลัวจะไม่ตื่น)
พระเจ้าซ้องยินจงฮ่องเต้ รับสั่งให้ประหารชีวิตกวยหวย โดยให้ตันหลิมขันทีไปนั่งเป็นประธานที่แดนประหารด้วย ตันหลิม ซึ่งได้ดีเมื่อแก่ คืออายุ ๙๒ ปี ได้รับแต่งตั้งเป็น เกาเชยเกาส่วย "มหาขันที" มีอำนาจบังคับบัญชาขันทีทั้งหมด
เมื่อกวยหวยถูกตัดคอแล้ว ตันหลิมก็ได้บรรลุสัจธรรมว่า คนที่มีตำแหน่งหน้าที่ยศศักดิ์ใหญ่โตอย่างกวยหวยควรจะรู้จักพอ ถ้าจิตใจต่ำทรามประพฤติมิชอบมักต้องตายโหงด้วยคมอาวุธ ถ้าคิดดีคิดชอบ อย่างเราคงถาวรวัฒนาไม่พบจุดจบแบบนี้
ตันหลิมนั่งคิดภาคภูมิใจหัวเราะฮา ๆ ได้ไม่กีฮา ก็ขาดใจตายคาเก้าอี้ ซึ่งเป็นการตายแบบหัวเราะชอบใจ เรียกว่าตายสบายได้แบบหนึ่ง
เกล็ดเล็กเกล็ดน้อน เกี่ยวกับ ตันหลิม
โจโฉ นักการเมืองเด่นดังในสมัย สามก๊ก ไม่เพียงแต่สันทัดในงานขีดเขียนหากยังสามารถรวบรวมบรรดานักประพันธ์ที่มีฝีมือดีไว้เป็นจำนวนมาก รวมทั้งคนที่เคยคัดค้านท่านด้วย
ตันหลิมก็เป็นคนหนึ่งในจำนวนนั้น
ตันหลิมเป็นเสมียนของอ้วนเสี้ยว ขุนศึกที่มีความทะเยอทะยานและมีกำลังพลใหญ่โตที่สุดในสมัยนั้น ความเติบใหญ่ของโจโฉยังความหนักใจมากแก่อ้วนเสี้ยว จึงคิดจะจำกัดโจโฉเสีย
อยู่มาวันหนึ่งอ้วนเสี้ยวให้ตันหลิมเขียนประกาศกล่าวโทษโจโฉฉบับหนึ่ง
ตันหลิมทำตามคำสั่งของอ้วนเสี้ยว เขียนประกาศดังกล่าวเสร็จสิ้นอย่างรวดเร็วด้วยสำนวนโวหารอันคมคาย ประณามโจโฉจนไม่มีชิ้นดี รวมทั้งบรรพบุรุษของโจโฉด้วย
โจโฉมีโรคปวดศีรษะเป็นประจำ ขณะที่พวกบริวารนำเอาหนังสือกล่าวโทษที่ตันหลิมเขียนขึ้นนั้นมาให้อ่าน ก็ตรงกับเวลาที่โรคปวดศีรษะของโจโฉกำเริบพอดี โจโฉจึงต้องนอนอ่านบนเตียง
เนื่องจากบทความนั้นเขียนได้ดีมาก โจโฉยิ่งอ่านก็ยิ่งตื่นเต้น ศีรษะก็พลอยหายปวดไปด้วย จึงยืนขึ้นมาแล้วพูดว่า
"เขียนได้ดีมากๆ ทำเอาโรคปวดศีรษะของข้าพลอยหายไปด้วย"
พออ่านไปถึงตอนที่ตัวเองถูกด่าเจ็บๆ โจโฉก็โกรธเหมือนกัน แต่ถึงอย่างไรก็ยังนิยมชมชอบลีลาการเขียนของตันหลิม และรู้สึกเสียดายที่คนดีๆ อย่างนี้ต้องไปรับใช้อ้วนเสี้ยว
เหตุนี้เอง เมื่อโจโฉพิชิตอ้วนเสี้ยวได้ก็ส่งคนไปหาตัวตันหลิมมาใช้งานโดยไม่ถือโทษ ทั้งยังให้ทำหน้าที่ยกร่างเอกสารสำคัญๆ ของทางราชการ ต่อมาโจโฉเคยถามตันหลิมว่า "เมื่อครั้งที่ท่านเขียนหนังสือกล่าวโทษข้าน่าจะกล่าวโทษข้าแต่ผู้เดียวก็พอแล้วไฉนจึงลามปามไปถึงท่านพ่อท่านปู่ของข้าด้วยเล่า"
ตันหลิมหน้าแดงและตอบว่า "ขณะนั้นข้าน้อยอยู่ใต้บังคับบัญชาของอ้วนเสี้ยวเขาสั่งให้ข้าน้อยเขียนก็ต้องเขียนประหนึ่งลูกธนูขึ้นสายเต็มเหนี่ยวจำต้องยิงออกไป"
โจโฉเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะดังก้อง ความใจกว้างของโจโฉทำให้ตันหลิมยิ่งตื้นตันใจหลังจากนั้นโจโฉก็มิได้พูดถึงเรื่องนี้อีกเลย
Sampan Chanpa
___________________________________________________________
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น