นัสรูดิน
รู้จักมาหลายปี แต่ก็ไม่รู้ว่า นัสรูดินเป็นใคร และอย่างที่รู้ ๆ กันชาติต่าง ๆ กล่าวอ้างว่า นัสรูดินเป็นชาติของตน ไม่ว่าจะเป็น ฝรั่งเศส กรีก อาหรับ(อิหร่าน) ฯลฯ ตุรกี ถึงกับจัดงาน "วันนัสรูดิน" เป็นงานประจำปี รัสเซียนับถือว่า เป็น "วีรชนของประชาชนแห่งสหภาพโซเวียต"
และได้สร้างเป็นภาพยนตร์ ส่วนจีนปัจจุบันนิยมอ่านกันแพร่หลายทั่วประเทศ
ฯลฯ
หลายคนบอกว่า นอกจากเขาจะช่วยให้จิตใจของผู้อ่าน เฮฮา "....แต่สิ่งที่ได้รับ คือ ความบ้า ถึงกระนั้น เมื่อค้นหาปัญญาที่ลึกกว่านี้ก็หาไม่ได้ในที่อื่น
นัสรูดินเป็นใครไม่รู้ รู้แต่ว่า เขาอยู่ในใจของเราทุกคน
เรื่องที่่ ๑
(สูญทั้งชีวิต)
เมื่อครั้งที่นัสรูดินมีอาชีพเป็นคนนำคนท่องเที่ยวนั้น คราวหนึ่งมีครูผู้ช่างซักถามคนหนึ่ง มาว่าจ้างให้นัสรูดินนำเที่ยวทางเรือ แต่ก่อนลงเรือ แกช่างหาเรื่องราวมาถามนัสรูดินมากมาย จนนัสรูดินเองก็ไม่ค่อยอยากจะตอบ ตอนหนึ่งขณะที่เรือลอยเท้งเต้งอยู่กลางน้ำครูก็ถามว่า
" อาชีพนี้ลำบากมากไหม? "
" ไม่หรอก" นัสรูดินตอบ
" แล้วแกเคยเรียนหลักไวยากรณ์ไหม? " ครูถามต่อ
" ไม่เคย" นัสรูดินตอบอย่างลำคาญ
" ถ้าอย่างนั้น ชีวิตของเจ้าก็สูญไปครึ่งหนึ่งแล้วเชียวรู้ไม๊ "
นัสรูดินหาตอบประการใดไม่ ไม่ช้านัก เกิดลมพายุจัดเรือลำน้อยโคลงและน้ำเริ่มเข้าเรือ
" ครูครับ ครูเคยเรียนวิชาว่ายน้ำไม๊ครับ? "
" ไม่เคยหรอก " ครูตอบ
" ถ้าอย่างนั้น ชีวิตของครูทั้งชีวิตต้องสูญแล้วเพราะเรือกำลังจะล่ม "
__________________________
เรื่องที่ ๒
(ข้าถูกเสมอ)
" คนที่มีเหตุผลมักจะเห็นเหมือน ๆ กัน " ข่านแห่งสมากันต์เอ่ยกับนัสรูดิน "ก็จริงอยู่ แต่คนที่มีเหตุผลที่ว่านั้น" นัสรูดินตอบ " เป็นเพราะ บางคนมักเห็นอะไรเพียงด้านเดียว ทั้ง ๆ ที่มีความสำคัญทั้งสองด้าน "
ขานไม่เชื่อ จึงเรียกประชุมปวงปราชญ์ราชบัณฑิต ได้อภิปรายกันมากมาย ทุกคนลงความเห็นว่า นัสรูดินพูดไร้สาระ
วันต่อมา นัสรูดินขี่ลาไปรอบ ๆ เมือง ด้วยการขี่หันหน้าไปทางหางลา เมื่อมาถึงหน้าวัง ข่านกำลัง นั่งประชุมพร้อมปวงปราชญ์ นัสรูดินกล่าวขึ้นว่า
" ข้าแต่ท่าน ได้โปรดถามคนเหล่านี้ดูเถิดว่า เขาได้เห็นอะไรบ้าง "
เมื่อถูกถามเช่นนั้น ปราชญ์ทั้งหมดก็ตอบว่า " มีคนขี่ลาแบบหลังเป็นหน้า "
" นั่นแหละคือจุดที่ข้าต้องการ " นัสรูดินกล่าวต่อทันที " ก็คนพวกนี้ไม่มีใครเลยที่เห็นว่า ข้าขี่ลาถูกทางแล้ว แต่ลามันเดินผิดทางเอง "
___________________________
เรื่องที่ ๓
(ปรัชญาการให้)
เพื่อนคนหนึ่งของนัสรูดินรักเงินอย่างมาก และที่สำคัญไม่เคยหยิบยื่นอะไรให้ใครเลย ไม่ช้าไม่นาน เขาจึงร่ำรวย
วันหนึ่ง เขากับเพื่อนเดินไปตามชายฝั่งแม่น้ำ เพื่อนผู้นั้นลื่นและตกลงไป เพื่อน ๆ วิ่งไปช่วยเขา เพื่อนคนหนึ่งคุกเข่ากับพื้นดิน ยื่นมือออกไปแล้วพูดว่า
" ยื่นมือแกมาให้ข้า ข้าจะได้ดึงแกขึ้น "
หัวของผู้มั่งคั่งผลุบ ๆ โผล่ ๆ แต่ก็หายื่นมือให้เพื่อนไม่ เพื่อนอีกคนหนึ่งพยายามอย่างเก่าอีก
ครั้งก็ปรากฏเหมือนเดิม
ถึงคราวนัสรูดิน เขาพูดขึ้นว่า " เอามือข้าไปซิ ข้าจะฉุดขึ้นเอง " ชายผู้ร่ำรวยรีบฉวยมือนัสรูดิน นัสรูดินจึงฉุดเขาขึ้นพ้นน้ำ
"พวกแกไม่รู้จักเพื่อนของข้าดีพอ" เขาพูดกับเพื่อน ๆ " เมื่อแกพูดคำว่าเอามา กะเขา เขาจะไม่ยอมทำตาม แต่ถ้าแกว่าเอาไป เขาจะรีบรับที่เดียว "
________________________
Sampan Chanpa
ชอบๆ
ตอบลบชอบมาก555
ตอบลบ