เรื่องทุกเรื่องเป็นอดีตไปหมดแล้ว เกิดจากความจำ เกิดจากอารมณ์ขำ อ่านแล้วไม่เครียด อ่านแล้วขำลึก ๆ นึกขึ้นมาที่ไรก็เบิกบานทุกครั้ง
วันอาทิตย์ที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555
ทำไม่ผู้หญิงจะเป็นไม่ได้
ทำไมผู้หญิงจะเป็นนายอำเภอ ปลัดอำเภอไม่ได้
ในหนังสือนารีเรืองนาม มีกลอนของกรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ บทหนึ่งยกย่องหญิงไทยว่า
" เปลก็ไกวดาบก็แกว่ง แข็งหรือไม
ไม่อวดยิ่งหญิงไทย มิใช่ชั่ว
ไหนไถถากตรากตรำ ไหนทำครัว
ใช่รู้จักแต่จะยั่ว ผัวเมื่อไร
แรงเหมือนมดอดเหมือนหมา กล้าเหมือนหญิง
ยังจะจริงดังว่า หรือหาไม่
เมืองถลางปางจะจอด รอดเพราะใคร
เพราะหญิงไทย ไล่ฆ่าพม่าแพ้ "
ความเก่งกล้าสามารถ อึดอดทน และมีสติปัญญาของหญิงไทยและหญิงทั้งหลายในโลกนี้มีปรากฏในประวัติศาสตร์เสมอมา ทัศนะที่ว่าหญิงเป็นเพศที่อ่อนแอ พึงถนอมไว้ชมเชยนั้นเป็นทัศนะของชาย เป็นทัศนะที่เห็นแก่ตัวอย่างยิ่ง ยังมีค่านิยมอื่น ๆ เกี่ยวกับหญิง ที่พาให้เข้าใจผิด
อย่างที่โบราณตั้งประเพณีไว้ว่า ภรรยาเมื่อจะเข้านอนพึงกราบตีนสามีก่อน จึงจะเจริญและพาให้ครอบครัวเป็นสุข และอื่น ๆ อีก ดังที่ปรากฏในคำฉันท์กฤษณาสอนน้อง ล้วนเป็ยคติที่ผู้ชายตั้งขึ้น เพื่อกดผู้หญิงเอาไว้ ไม่ยอมให้เงยหน้าอ้าปาก เพราะรู้ว่าขืนปล่อยให้หญิงรู้ซึ้งถึงศักยภาพของตน ผู้ชายก็จะหมดอำนาจ ซึ่งผู้ชายยอมไม่ได้และกลัวเรื่องนี้นัก จึงต้องทำทุกวิถีทางที่จะกดผู้หญิงเอาไว้ ผู้ชายจะได้มีอำนาจเบิกบานสำราญใจ ทำอะไรก็ทำได้แต่ผู้เดียว
อย่างวันทองนั้นน่าสงสารแท้ ๆ ถูกติเปล่า ๆ ปลี้ ๆ ว่าเป็นหญิงสองใจ ที่จริงขุนช้างขุนแผนก็ชั่วอย่างวันทอง แต่ไม่เห็นมีใครติเตียน เพราะก่อนนี้โลกเป็นของผู้ชาย
ก็บัดนี้หญิงจะมีส่วนเป็นเจ้าโลกบ้างละ จะว่าอย่างไร เมื่อเร็ว ๆ นี้มีปัญหาเรื่องที่มหาดไทยไม่ยอมให้หญิงมีสิทธิ์เป็นนายอำเภอ ปลัดอำเภอ อ้างเหตุว่านายอำเภอ ปลัดอำเภอ มีหน้าที่ต้องออกไปจับผู้ร้าย ทำให้ไม่ปลอดภัย มีอันตรายมาก ผู้หญิงทำงานเที่ยวจับโจรเสี่ยงภัยนี่ก็คิดเอาเอง ลองให้ออกไปจับโจรดูบ้าง เชื่อว่าก็ทำได้ดี โจรนั้นเมื่อผู้หญิงไปจับก็มือตีนอ่อน เพราะมือนิ่มๆ มันต้องนิ่มนวลกว่าชายด้วยกัน เราควรเลิกอคติเสียที แต่ไม่ใช่เป็นนายกรัฐมนตรีอย่างยิ่งเละ ดูความสามารถของคุณหญิงโม นครราชสีมา ท้าวเทพกษัตริย์ตรี ท้าวศรีสุนทร แห่งเมืองถลาง ก็นำพาประเทศชาตรอดมาถึงปัจจุบันนี้
ที่สหรัฐอเมริกาก็มีปัญหาคล้ายๆ กับประเทศเรา คือว่าจะควรหรือไม่ที่จะให้ผู้หญิงเป็นทหารราบออกแนวหน้าร่วมรบกับทหารชาย ที่มาของปัญหาก็คือครั้งสงครามอ่าวนั้นปรากฏว่าหญิงทำงานในสนามรบได้ดี ควรยกย่อง ถึงเวลาหรือยังที่จะให้หญิงรับราชการทหารได้ในทุกตำแหน่ง
ทุกเหล่าทัพ เช่นเป็นทหารออกรบในแนวหน้า เป็นนักบินขับเครื่องบินรบ เป็นทหารรถถัง แม้จนเป็นผู้บังคับการเรือรบ ปัจจุบันนี้ปรากฏว่าในจำนวนทหารประจำการ ๒ ล้านคน เป็นผู้หญิง
เสียร้อยละ ๑๑ และในสงครามอ่าว ที่เพิ่งยุติไปมีทารหญิงช่วยรบถึง ๓๕,๐๐๐ คน ทำหน้าที่นางพยาบาล ขับรถบรรทุก ขับเครื่องบินสัมภาระ ขับเฮลิคอปเตอร์ ปรากฏว่าทำงานได้ดี
ไม่มีปัญหาใด ๆ
พวกแม่ทัพได้ถกเถียงกันมากในปัญหาว่าถึงเวลาหรือยัง ที่จะตรากฏหมายยอมให้้หญิงได้ทำงานทุกอย่างทุกตำแหน่งในกองทัพ แต่ยังหาข้อยุติไม่ได้ อย่างไรก็ดี เมื่อคราวมีศึกคับขัน ทหารชายมีไม่พอที่จะออกรบ ก็จำเป็นที่จะต้องใช้ผู้หญิง อย่าว่าแต่ผู้หญิงเลยบางรัฐบาลยังเคยฝึกเด็กวัยรุ่นออกรบก็มี
เวลานี้โลกเปลี่ยนไปได้ ภาวะของหญิงสมัยนี้ต่างกับสมัยก่อนลิบลับ ไม่ต้องดูอื่นไกลเมื่อราว ๆ
๓๐ ปีมานี้เอง ผู้หญิงออกนอกบ้านคนเดียวเวลาค่ำคืนได้เมื่อไร ถ้าจำเป็นต้องไป ก็ต้องมีคนไปเป็นเพื่อน เดี๋ยวนี้เป็นอย่างไร อย่าว่าไปนอกบ้านเลยไปต่างประเทศก็ไปได้สบาย ดังนั้นการที่นึกว่าผู้หญิงจะเป็นนายอำเภดปลัดอำเภอไม่ได้เป็นความคิดที่ล้าสมัยเต็มที่
เวลานี้สิ่งที่ผู้หญิงทำไม่ค่อยได้หรือทำได้ไม่ค่อยดีก็คือหน้าที่แม่บ้าน หน้าที่ของแม่บ้านค่อยกลายเป็บหน้าที่ของพ่อบ้าน แต่เปลี่ยนทีละน้อย ไม่สังเกตก็ไม่เห็น ก็อย่างที่บางครอบครัวพ่อบ้านจะทำหน้าที่ดูแลบ้าน ดูแลลูกแทนแม่ ซึ่งกว่าจะกลับถึงบ้านบางทีก็ห้าทุ่มสองยาม บางรายพ่อบ้านไม่ต้องออกหาเงิน แม่บ้านเป็นคนหา เรื่องอย่างนี้มันชักจะเกิดมากขึ้นทุกวัน
เมื่อหญิงเข้าทำหน้าที่ผู้ชายเสียดังนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น มันก็จะเป็นผลร้ายโดยไม่ต้องสงสัย นักประวัติศาสตร์อาจชี้ให้เห็นว่า ความเจริญของโลกที่เดินก้าวหน้ามากว่าสามสี่พันปีนั้นอยู่ที่หญิงรู้จักหน้าที่ของตน คือเป็นแม่บ้าน เลี้ยงดูอบรมลูก เป็นเพื่อนใจหรือเพื่อนบุญของสามี
เมื่อใดทิ่งหน้าที่ตามธรรมชาติของเธอ เมื่อนั้นครอบครัวก็จะเสื่อม มีคำกล่าวของปราชญ์
ตะวันตกคนหนึ่งว่า ในความสำเร็จของชา่ยนั้นมักจะมีหญิงอยู่เบื่องหลังคนหนึ่งเสมอ จึงเห็นว่าเมื่อหญิงละทิ้งหน้าที่โดยธรรมชาติของฃเธอเสียแล้ว โลกหรือมนุษย์ไม่น่าจะดีขึ้น และจะเลวลงอย่างไร จะเกิดวิบัติประการใดกว่าจะรู้ก็อีกหลายร้อยปี เราสมัยนี้ไม่มีผู้ใดมีชีวิตอยู่ได้เห็น (แต่ตอนนี้ก็พอจะได้เห็นบางแล้ว) แต่จะคิดให้มันยุ่งสมองไปใย โลกมันก็เป็นไปตามวิถีของมัน
คิดเสียอย่างนี้ชีวิตมันคงจะโปร่งใสกว่ามิใช่หรือ
_________________________
Chanpa
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น