จิตใจของเด็ก
หญิงโสดคนหนึ่งย้ายบ้านใหม่ พบว่าข้างบ้านเป็นครอบครัวที่้แสนยากจน ประกอบไปด้วยแม่หม้ายและลูกอีกสองคน
อยู่มาคืนหนึ่ง ไฟฟ้าเกิดดับ หญิงโสดผู้นั้นจึงจุดเทียนไข สักพักมีคนมาเคาะประตู
เป็นเด็กข้างบ้านนั่นเอง เด็กถามอย่างตื่นเต้นว่า " คุณน้าในบ้านมีเทียนไขไหม "
หญิงโสดผู้นั้นคิดในใจ " บ้านพวกเขาจนถึงขนาดไม่มีเทียนไขเลยหรือ ช่างหัวมันเถิด เดี๋ยวได้คืบก็จะเอาศอก "
หญิงโสดผู้นั้นจึงตอบเด็กแบบมะนาวไม่มีน้ำไปว่า " ไม่มี "
ขณะที่หญิงโสดผู้นั้นกำลังเตรียมปิดประไล่็เด็ก กลับเห็นเด็กผู้นั้นหน้าตากลับยิ้มแย้ม เด็กพูดขึ้นว่า " นึกแล้วว่าน้าคงไม่มี " พอพูดจบ เด็กผู้นั้นก็ควักเทียนไข 2 เล่มออกจากอกเสื้อ " แม่ฉันเป็นห่วงว่าคุณน้าอยู่คนเดียวคงไม่มีเทียนไข จึงให้หนูนำมาให้คุณน้า 2 เล่ม "
ทันใดนั้นเอง หญิงโสดผู้นั้นรู้สึกสะเทือนใจจนน้ำตาคลอ กอดเด็กไว้แน่น
____________________________
เรื่องที่สอง
หัวใจไร้เดียงสา
ณ ชุมชนเล็ก ๆ แห่งหนึ่งฝนแล้งมานานแล้ว พืชผลเสียหายหนัก พระจึงระดมชาวบ้านเตรียมประกอบพิธีขอฝนในวัด
เด็กหญิงเล็ก ๆ คนหนึ่งแทรกตัวอยู่ในกลุ่มคนผู้ขอฝนด้วย เนื่อจากตัวเธอเล็ก จึงเกือบจะไม่มีใครสังเกตเห็น
ทันใดนั้น พระผู้ทำพิธีมองเห็นสิ่งที่เด็กหญิงผู้นั้นถืออยู่่ จึงพูดขึ้นอย่างตื่่นเต้นพลางชี้มือไปทางตัวเธอ " หนูน้อยนั่นทำให้อาตมาซาบซึ้งมาก " กลุ่มชาวบ้านจึงมองไปยังทิศทางที่ชี้
พระพูดต่อ " วันนี้เรามาอธิษฐานขอฝนกัน แต่ในที่ทำพิธีแห่งนี้ไม่มีใครนำร่มมาเลยนอกจาก
เด็กหญิงคนนี้ " ทุกคนมองไปยังเธอ เห็นเธอมีร่มสีแดงอยู่ข้างตัวเธอจริง ๆ หลังจากสงบเงียบ
ไปชั่วครู่ ก็มีเสียงปรบมือสนั่นหวั่นไหวประสานกับน้ำตาที่แสดงความซาบซึ้ง
ั่
บางครั้งเราอดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า " เด็กเล็กจริง ๆ แล้วไม่เล็กเลยพวกเธอใหญ่มาก มีจิตใจรักที่ยิ่งใหญ่ และมีจิตใจมั่นที่ยิ่งใหญ่ "
_______________________________
เรื่องที่สาม
เราไม่สดวกสบายแค่ 3 ชั่วโมงเท่านั้นเอง
วันก่อนโชคดีที่จองตั๋วรถได้กลับไปเยี่ยมบ้านแม่ พอขึ้นรถกลับเห็นมีหญิงคนหนึ่งนั่งบนที่นั่งเรา สามีสะกิดให้ฉันนั่งข้างตัวเธอ แต่ไม่ยักท่วงคืนที่นั่งจากหญิงคนนั้น ฉันสังเกตเห็นขาข้างขวาของเธอไม่สมประกอบ จึงเข้าใจเหตุผลที่สามีไม่ทวงคืนที่นั่ง
สามียืนตั้งแต่ต้นทาง อำเภอเจียอี้จนถึงกรุงไทเป โดยไม่เอยปากท่วงคืนที่นั่งจากหญิงผู้นั้นเลย เมื่อถึงปลายทางลงจากรถแล้ว ฉันถามสามีด้วยความห่วงใยในความเมื่อยล้า " เอื้อเฟื้อที่นั่งก็ถือว่าใจบุญสุนทานอยู่จริง แต่จากเจียอี้ถึงไทเประยะทางยาวนานเช่นนี้ ก็น่าจะขอให้
เธอลุกขึ้นยืนสับเปลี่ยนให้คุณนั่งบ้าง "
สามีกลับตอบะว่า "คนเขาต้องทนความยากลำบากตลอดชีวิตขาของเธอไม่ดี เราแค่ไม่สะดวกสบายเพียง 3 ชั่วโมง " ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจเมื่อได้ยินสามีพูดเช่นนี้ มีผัวเป็นคนดี มีใจเมตตาชอบปิดทองหลังพระแบบนี้ ทำให้ฉันรู้สึกว่าโลกนี้อบอุ่นขึ้นน่าอยู่เป็นนักหนา
_______________________________
เมื่อปรับเปลี่ยนจิตใจ โลกก็จะเปลี่ยนไปด้วย เรื่องทุกอย่างในชีวิตคนเราย่อมปรับทิศทางได้ขึ้นอยู่กับเราคิดอย่างไร ปรับอย่างไร
เราอาจไม่ประสบความสำเ็ร็จภายใน 3 นาที แต่ชีวิตเราอาจเปลี่ยนได้โดยใช้เวลาเพียง 1 นาที
หลังจากอ่านเรื่องเล่านี้แล้ว คุณอาจลุกขึ้นทันทีไปเช็ดโต๊ะ หรือ
ล้างจาน หรืออาจจะพับเก็บหนังสือพิมพ์ หลับตาพินิจสักครู่หรืออาจจะส่งเรื่องเล่าให้ญาติมิตร
แน่นอน ฉันปรารถนาที่สุดคืออยากให้คุณเลือกทางเลือกสุดท้าย เพราะคุณอาจเปลี่ยนแปลงชีวิตคนอื่นมากมายใครจะไปรู้
เราไม่แน่ว่าจะรวยทรัพย์เพราะหาเงินได้มาก แต่เราสามารถรวยน้ำใจจาการเอื้เฟื้อเผื่อแผ่ได้
ขอให้มิตรสหายทุกท่าน
สุขกายสบายใจ
สัมพันธ์ จันทร์ผา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น