หมาแข่งในอังกฤษ
เคยได้กล่าวไว้ในตอนที่แล้วว่าคนอังกฤษรักหมามาก แต่บางครั้งก็ได้อาศัยความผูกพันของคนกับหมานำมันมาเข้าสนามแข่งขันเสียเลยปะเหมาะเคราะห์ดีรวยไม่รู้เรื่อง เพราะหมาไม่เคยล้มมวย
ส่วนหมาที่คนอังกฤษนิยมเลี้ยงเพื่อแข่ง คือ หมาพันธุ์เกรฮาวน์ (Grayhound) บอร์ซอย (Borzoi)
วิปเพท (Whippet) และซาลูคิ (Zaluki) แต่ที่นิยมกันจริง ๆ คือเกรฮาวน์และพันธุ์วิปเพท สนามแข่งหมานี่จะมีเกื่อบทุกเมือง เพราะเป็นที่นิยมกันมากถึงกับมีการถ่ายทอดสดออกโทรทัศน์ (เมื่อก่อนเรียกโทรภาพ) หนังสือพิมพ์บางฉบับเขียนเก็งกันเลยว่าอาทิตย์นี้มีหมาเก็งกี่ตัว ควรจะแทงตัวไหน
จากคอกคนโน้นคนนี้ แต่ก็เป็นหนังสือพิมพ์บางฉบับเท่านั้นที่ให้ความสนใจอันนี้ เหมือนบ้านเราที่
หนังสือแต่ละฉบับมีความสนใจหนักไปทางไหนต่างฝ่ายก็มีลูกค้าขายประจำกันไปตามรสนิยม แต่
ความสนใจเรื่องหมาแข่งนั้น สรุปได้ว่า ประชาชนจำนวนกว่า 10 ล้านคน สนใจดูหมาแข่งกันมาก
เงินพนันมูลค่าสูงถึง 75,000,000 ปอนด์
สุนัข เกรย์ฮาวด์ (อังกฤษ: Greyhound)
เกรย์ฮาวด์ (อังกฤษ: Greyhound) ถิ่นกำเนิดอยู่ที่อังกฤษ การใช้งานคร้งแรก ไล่กวดกระต่ายป่า กำเนิดเมื่อ 3,000 ปีก่อนคริสตกาล ส่วนสูง 69-76 ซม. น้ำหนัก 27-32 กก. นิสัย เป็นมิตร ร่าเริง
สุนัขเกรย์ฮาวนด์ที่ใช้ในการประกวดจะมีขนาดใหญ่กว่าที่ใช้ในการวิ่งแข่ง
ผู้ที่ก้าวเข้าไปในสนามไวท์ซิตี้ซึ่งอยู่ทางด้านตะวันตกในลอนดอน คนไม่เคยมาดูมักจะตื่นเต้น
มาก ความจริงก็เหมือนสนามม้าบ้านเรา เพียงแต่ว่ามีขนาดเล็กลงมาหน่อย คนเล่นส่วนมากมักเป็นคนชั้นกลางและกรรมกรทุกคนหวังรวยจากรายการหมานำโชคนี้กันทั้งนั้น ในสนามแข่งหมานี้จะมี
ภัตตาคารกระจกสามารถมองเห็นสนามหมาแข่งอย่างชัดเจน จากที่นี่คนดูจะนั่งกินอาหารอย่างสำราญใจ ดูหมาที่ทุกคนหลอกให้วิ่งไล่กระต่าย (ไฟฟ้า) จนเหนื่อยลิ้นห้อย นับเป็นเกมกีฬาหลอก
หมาซึ่งคนอังกฤษนิยมกันจริง ๆ
ที่ไวท์ซิตี้นี้ จะมีการพบปะระหว่างเซียนหมาทั้งหลาย ปีหนึ่ง 130 ครั้ง จะมีการแข่งครั้งยิ่งใหญ่
เรียกว่า "เกรฮาวน์ ดาบี้" เป็นการแข่งขันที่รวมนักพนันหมา ๆ ทั้งหลายทั่วประเทศ เงินราวัลครั้งนี้คิด
เป็นเงิน 20,000 ปอนด์ คิดเป็นเงินไทยตอนนั้นก็ราว ๆ เกือบ 1 ล้านบาท ด้วยเหตุนี้จึงมีนักพนันทั้ง
หลายต่างก็หวังรวยทางลัดกันทั้งนั้น เรียกว่าเป็นสิ่งเสพติดเลยก็ว่าได้ เพราะแข่งหมาไม่มีฤดูกาล
เหมือนแข่งม้า อย่างบ้านเรานั้นการแข่งม้าจะงดแข่งในฤดูฝนเพราะสนามเปียกเฉอะแฉะ แต่ฝนในเมืองอังกฤษตกพรำตลอดปี ไม่มีพายุหนักอย่างบ้านเรา ฝนที่ตกก็ตกโปรยปรายไม่เป็นอุปสรรค
อะไรในการแข่ง
หมาที่เข้าแข่งมี 6 ตัว ในคืนหนึ่ง ๆ มีการแข่งขัน 8 ครั้ง การแข่งเริ่มด้วยการพาหมามาเดินรอบ
สนาม คนจูงมักจะเป็นหญิงสาวแต่งกายรัดกุมเหมือนเตรียมจะไปขี่ม้านั่นแหละ เดินสมาร์ท จูงหมา
ไปรอบสนาม เพื่อให้คนดูสังเกตสังกาหมาแต่ละตัวว่าคึกคักแค่ไหน ตัวไหนจะวิ่งดีไม่ดี
นักพนันหมาหน้าใหม่มักจะเก็งหมาตัวสวย ลักษณะท่าทางแข็งแรงสง่างาม แต่รูปการณ์มักจะ
ไม่เป็นเช่นนั้น หมางามอาจจะกำลังแรงวิ่งไม่ดีก็ได้ มีนักพนันชาวอังกฤษตัวเอ้คนหนึ่งแอบกระซิบให้คอยสังเกตดูว่าหมาตัวไหนที่วิ่งเก่งนั้น มักจะขี้เยี่ยวก่อนลงวิ่งแข่ง แต่นักพนันคนไทยที่ไปด้วยค้าน (เป็นภาษาไทย) ว่า มันไม่แน่หรอกนาย หมาที่ขี้เยี่ยวก่อนอาจจะประสาทตื่นเต้นตกอกตกใจขี้แตกเยี่ยวแตกก่อนก็ได้แล้วก็เป็นจริงดังว่าเสียด้วย คือหมาตัวที่ขี้เยี่ยวก่อนลงสนามวิ่งมาเป็นที่โหล่
อันดับหก การแข่งขันเที่ยวนี้คนไทยก็เลยได้เงินรางวัลไปหลายปอนด์อยู่
การแข่งแต่ละครั้งนั้นเขาจะทำกระต่ายเทียม 1 ตัวมาล่อให้หมาวิ่งตาม แล้วหมาทั้งหกตัวต่างก็วิ่ง
กันอย่างไม่คิดชีวิต เหมือนเวลาเราพูดเปรียบเทียบเวลาคนวิ่งหนีหรือวิ่งไล่ว่าใส่ตีนหมานั่นแหละ
มายืนดูหมาวิ่งแล้วจะเห็นภาพว่าเป็นจริงอย่างที่เขาพูดกัน
ที่ไวท์ซิตี้ จะมีการเลี้ยงหมากันอย่างเป็นหลักเป็นฐาน หมาที่วิ่งเก่งจริง ๆ จะมีบ้านเป็นของตัวเอง มีเทรนเนอร์คอยเลี้ยงดูคอยเอาใจใส่พาหมาออกไปวิ่ง อาหารการกินต้องตามตารางเหมือน
นักมวยไม่มีผิด จะกินเปรี้ยวกินหวานมากไม่ได้ ต้องควบคุมน้ำหนักความเป็นอยู่ทุกอย่าง ราคาซื่อ
ขายหมาแข่งนี้มีตั้งแต่ 400 ปอนด์ ไปจนถึง 5,000 ปอนด์ (ค่าตารางเงินเปรียบเทียบเมื่อสามสิบ
กว่าปีที่แล้วก็ประมาณ 2 แสนกว่าบาท ) ตามเกรด
เจ้าของหมาจะต้องส่งหมาไปฝึกที่สก๊อตแลนด์ ไอซฺแลนด์ ค่าฝึกหมา ไม่แพงประมาณ 8 ปอนด์
ต่อ 1 อาทิตย์ เป็นค่าอาหาร ค่าฝึกหัด และหมาที่มีโอกาสลงสนามแข่งจะชนะหรือไม่ก็ตาม เจ้าของหมาจะได้ 8 ปอนด์ทุกครั้งไป และถ้าหมาวิ่งชนะบ่อย ๆ ครั้งก็เจ้าของอีกนั่นแหละจะได้รับเงินถึง 27,000 ปอนด์ต่อปี
รวมความแล้วเจ้าของหมาแข่งมีทางได้ทางเดียว ส่วนความสัมพันธ์ความรัก ความใกล้ชิดนั้นลืม
ได้เลยไม่เคยมีกับหมาของตัวเอง เพราะปรากฏว่าเมื่อเลิกแข่ง บางครั้งหมามันก็ทำเฉยเมยกับเจ้าของ เนื่องจากขาดความรัก ความใกล้ชิด ดังว่าหมาแข่งพวกนี้จะรักและซื่อสัตย์ต่อคนเลี้ยงคนฝึกมากกว่าเจ้าของเสียอีก
ถ้าจะเปรียบเทียบระหว่างเมืองจีนกับอังกฤษต่างกันตรงไหน อย่างหนึ่งก็คือเรื่องหมา หมา เพราะเมืองจีนนั้นถือว่าเป็นเรื่องฟุ่มเฟือยมากมาย ขนาดจะกินเข้าไปยังไม่ค่อยจะมี
ยังจะมีหน้ามาเลี้ยงหมาอีกเราะ ?...
เรื่อง หมากับคนยังไม่จบนะครับ แต่ขอไว้คราวหน้าอีกสักครั้งคาดว่าจะให้จบในคราวหน้า
__________________________
Sampan Chanpa
